Po lekcjach wybierasz się do domu. Kiedy jesteś na miejscu, pod twoim blokiem stoi Damian ! Jesteś wściekły / a i zarazem ciekawy / a. Czego on tu jeszcze szuka ?
- Damian ?
- Ech, cześć... Chciałem się spytać... Mogę u ciebie trochę pobyć ?
- Ale po co ?
- U mnie... No nie za bardzo się da...

Nawet, jeśli wypłoszyłeś / aś Damiana, to on stał pod twoim domem, więc postanowiłeś / aś go wpuścić.
Siedząc razem w salonie, zauważasz, że Damian zawsze nosił obszerne ubrania i miał zranioną minę. Nie wiesz, czym to jest spowodowane.
- Dlaczego nosisz zawsze takie... dziwne ubrania ? - pytasz się.
- Na inne mnie nie stać.
- Kolego, można tanim kosztem wybrać coś super !
- Ta... To mówi mi osoba, która ma pieniędzy bez liku....
- Nieprawda ! I mam jeszcze jedno pytanie... Dlaczego nigdy się nie uśmiechasz ?
- Bo nie mam po co.

Kiedy Damian wraca do domu, masz mętlik w głowie. Co jest z tym chłopakiem nie tak ? Przecież jego rodzice są urzędnikami, muszą mieć choć trochę kasy ! Z rozmyślań "wyrywa" cię brat :
- Hej, a tobie co ?
- A nic...
- Wątpię. Gadaj.
- Ech, niech ci będzie. Dzisiaj był u mnie ten Damian. On jest jakiś dziwny...
- Damian Julian ? Weź, nie zadawaj się z nim !
- Dlaczego ? O co chodzi ?
- No więc... On ma problemy w domu. Nie mieszaj się w to.
- Jakie problemy ?
- Nie wiem dokładnie.
- Aha...

Następnego dnia, po godz. 17.00, spacerujesz po mieście. Zastanawiasz się nad swoim życiem. Nagle widzisz bardzo ciemne chmury... Zaczyna grzmieć...
Po 7 minutach rozpadało się na dobre. Na szczęście byłeś / aś obok domu Damiana, więc tam pukasz. Kiedy otwiera ci drzwi, zauważasz, że ma śliwę pod okiem...
- Co ci się stało ?
- Wpadłem na drzwi. A co ty tu robisz ?
- Burza jest, a najbliżej mam ciebie.
- No dobra, wchodź.

Gadacie przy ciasteczkach i herbacie. Damian w sumie wydaje się miły, ale nie zmienia faktu to, że nie jest z tobą szczery... Nagle słyszymy, jak ktoś otwiera drzwi...
- Idź na górę, nie mogą cię zauważyć.
- Dlaczego ?
- No idź !
Za późno. Rodzice was dostrzegli...
Zaczyna się draka...