Po porannej toalecie, wychodzisz na śniadanie. Mama poszła wcześniej do pracy, więc możesz zjeść, co chcesz. Postanawiasz zamówić sobie swoje ulubione danie - kurczak na ostro. Po 15 minutach zamówienie dochodzi. Kiedy płacisz za posiłek, kładziesz na stół i masz zamiar zabrać się do jedzenia, do kuchni wchodzi koleżanka mamy, a zarazem twoja niania z dzieciństwa - Kinga. Nocowała u was, bo wczoraj przyjechała z podróży w Danii i chciała jak najszybciej wypocząć, a akurat się składało, że wasz dom jest niedaleko lotniska.
- E, co ty jesz ?
- Nie powinno cię to obchodzić, Kinga. Nie jesteś już moją opiekunką.
- Ale jestem koleżanką twojej mamy i mam prawo jej asystować w twoim wychowaniu, więc asystuję. Nie możesz tego jeść, to niezdrowe !

Po śniadaniu ubierasz się. Jako, że ostatnio masz zmianę stylu, to postanawiasz na sobie wypróbować coś z outfitów metalowców lub troszkę odważniejszych. Kiedy kończysz się ubierać, do twojego pokoju wchodzi ojciec.
- Boże, zdejmij to ! Ja cię tak do szkoły nie puszczę !
- Tato...
- Koniec dyskusji !

Lekcje minęły ci szybko. Kiedy wracałaś / eś do domu, miałeś / aś dziwne uczucie. Takie, jakby dziś miało się zdarzyć coś złego... Hmmm.... Może znów jakaś zła ocena ? Nie wiesz tego... Nagle podbiega do ciebie Kinga, cała zapłakana :
- Ki ? Co się stało ?
- Musimy pogadać w domu !
- Ale o co...
- Nie pytaj, tylko chodź jak najprędzej !

Docieracie do domu i siadacie w salonie. Kinga próbuje powstrzymać płacz, ale średnio jej to wychodzi. Pocieszasz ją, próbując się dowiedzieć, co się stało. W końcu nie wytrzymujesz :
- Powiedz mi, co się tu do licha dzieje !
- Twoi rodzice zmarli dziś w wypadku ! Tata samochodowym, a mamę zaatakował jakiś chory psychicznie. Nie żyją !

Wieczorem, idziecie do szpitala i na policję. To, co Ki powiedziała, było prawdą. Jesteś załamany / a. Wracając z komisariatu, rozmawiacie :
- Co będzie ze mną dalej ?
- Najpierw sporządzają akty i te inne takie. Pogrzeb ma się odbyć w ten piątek. Potem, przydzielą cię do rodziny zastępczej. A jak nikt się nie trafi, będziesz w... Domu dziecka.
- Nie ! Kinga, proszę, weźmiesz mnie ? - wyrywa ci się nagle. Wiesz przecież, że za nią nie przepadasz, ale tylko ona cię choć trochę znała.
- Ja ? No nie wiem... Mój mąż...
- Ty masz męża ?
- Tak, Teofila... I synka, Tymka.
- Ja... Nie wiedziałem / am.
- W porządku. Nie wiem, co o tym myśleć. Zastanowię się. Masz kogoś w rodzinie ?
- Mam, ale nie przyjmą mnie. Nie mam dziadków ani z jednej, ani z drugiej strony, kuzynostwo lub wujostwo odpada, bo na drugim końcu Polski i jeszcze każdy ma po 4 dzieci...
- Ech, jak oni mogli cię tak zostawić ? Nie wybaczę tego Agnieszce...
- Moja mama nie ma nic do tego ! Wiesz, jak jest na świecie.
- A Błażej ?
- Tata został ofiarą, a nie sprawcą wypadku. Wiesz o tym dobrze.
- Wiesz... To wszystko jest dla mnie ciężkie. Daj mi czas.
- Jasne.

Nastała środa. Po spisaniu wszystkich dokumentów, trafiłeś / aś do Kingi. Ona z lekką niechęcią się zgodziła. Wiesz, że macie nadszarpane relacje. Nie za bardzo się dogadywaliście / łyście, gdy się tobą opiekowała.
Jest postanowione, że mieszkasz z Kingą. Dom po twoich rodzicach postanowiliście / łyście sprzedać i przeznaczyć na koszty pogrzebu, a resztę dla ciebie i Kingi.

Nastała sobota, dzień po pogrzebie i pierwszy dzień mieszkania u Kingi. W czasie drogi, zastanawiasz się, jak to będzie z nową rodziną.
- Jak nastrój ? - pyta się ciebie.
- Chyba dobrze. Jestem zdenerwowany / a.
- Rozumiem, ale spoko, Teofil jest dobrym ojcem. Da ci szczęście.
- A ten bachor ?
- Ej, to mój syn ! Tymek jest super dzieckiem. Jak to chłopiec, rozrabia, ale jest bardzo kochany.

Dojeżdżacie na miejsce. Wysiadasz z samochodu i widzisz uroczy domek z ogrodem. Na szczęście twoje wszystkie rzeczy zostały już przewiezione do nowego domu, więc nie musisz nic dźwigać. Kinga cię wypuszcza na rozeznanie po ogrodzie i udaje się parkować samochód. Z zaciekawieniem podziwiasz kolorową huśtawkę. Siadasz i czekasz na to, aby poznać męża niani.
- Chodź, poznasz Teo !
- Idę !
Udajesz się do garażu i widzisz mężczyznę w średnim wieku, z lekkim zarostem, wysokiego i nawet wysportowanego. Ma bardzo piękne oczy i idealnie wykrojone usta.
- Cześć, jestem Teoś.
- Cześć. Miło mi.
- Wybacz, że w takim stroju. Naprawiałem rower dla Tymoteusza.
- Aha.

Postanawiasz jeszcze pospacerować po ogrodzie, a Kinga postanowiła pójść robić obiad. Przechadzając się obok placu zabaw, nagle, wyskakuje przed tobą gdzieś ok. 8 - letni chłopiec.
- Oj, wybacz...
- Co ty tu robisz ? Jesteś złodziejem ?
- Nie... Nazywam się...
- Ech, to ty mnie zabierasz do domu dziecka ?
- Nie ?
- Mama mówiła, że jak będę niegrzeczny, to ktoś duży po mnie przyjdzie i mnie zabierze.
- Nie mam zamiaru nigdzie cię zabierać.
- To dobrze. Tymek jestem. To po co jesteś ?
- Ja... Będę tu mieszkać.
- Ach, to ty będziesz moim nowym rodzeństwem ! Mama mi wspominała.
- Ach...
- Ile masz lat ?
- 15.
- A ja 8,5. W lipcu skończę 9 !
- Super. Może zaprowadzisz mnie do mojego pokoju ?
- No dobra - odpowiada smętnie i wchodzicie do domu.

Wchodzicie do przedpokoju. Mateusz starannie wyciera brud ścierką, która leżała na małym koszyczku.
- Po co sprzątasz ?
- Tu każdy sprząta po sobie. Tata mówi, że nie będzie ciągle latał ze ścierką.
- Tata u was sprząta ?
- Tak, a mama podróżuje. Pracuje jako stewardessa, więc musi.

Wchodzicie do salonu. Widocznie Tymek chce cię oprowadzić po nowym domu. Zgadzasz się na to. I tak nie masz co robić.
- Hej tata ! Widziałeś ? Mamy kolejnego członka rodziny !
- Ta... - mruczy.
- Tato, pokażemy może jej nasze dzieło ?
Nagle ojciec wstaje, bierze pas i bije Tymka w rękę. Ten milknie.

Tymek zaprasza cię do swojego pokoju. Siadacie na łóżku i rozmawiacie :
- Mam pytanie. Jak u was jest ?
- To trudne ci odpowiedzieć. Tak jak u każdej rodziny, raz lepiej, raz gorzej...
- Boję się, że nie dam rady.
- Dasz. Ja ci pomogę.
- Dzięki.

Wychodzisz z pokoju 8 - latka i wkraczasz do swojego królestwa...

Mijają tygodnie. Powoli przyzwyczajasz się do tego, że mieszkasz u Niemczyków. Poznajesz złe strony swoich bliskich : Tymi - maruda, Kinga - pracoholiczka, a Teo - choleryk. Starasz się z każdym dniem myśleć pozytywnie, ale wiesz, że będziesz blisko z rodzicami. Nigdy o nich nie zapomnisz.