Jesienne róże, róże smutne herbaciane
Jesienne róże są jak usta twe kochane

Jesień wszystko odmienia,
Niesie smutek i łzy.
Lecz zawdzięczam jesieni,
Że ____________

Jesień, liść ostatni już spadł.
Jesień, deszcz zmył butów Twych ślad.
Jesień idzie ku mnie przez park.

A mnie jest szkoda lata
I letnich _____________,
Niech mówią "głupi" o mnie,
A mnie jest żal

Szmer tataraków jeszcze dobiegł nas,
Już wracać czas.
Noc się przybrała w czerń.
To smutny lata zmierzch

Przez pusty idzie park, w czerwony liści deszcz

Kochany, kochany
Lecą z drzewa, jak dawniej, kasztany
Wprost pod stopy par roześmianych
Jak cudny, rudy grad

Pamiętasz, była jesień,
Pokój numer osiem, korytarza mrok,
Już nigdy nie zapomnę hoteliku _________,
choć już minął rok

Sam już nie wiem, co robić mam,
Nie chcę dłużej smażyć tłuczonego szkła.
Mam już dość leżenia pod kałużą