Gofry. Preferencje.

1 / 2

Jaki rodzaj gofrów wolisz ?

Gofry amerykańskie - w ich skład wchodzą mąka, jajka, mleko, proszek do pieczenia, sól i cukier. Zwykle jada się je na śniadanie i na słodko: z masłem oraz syropem klonowym. Czasem dodawany jest do nich również miód. Jednak całkiem popularne są również gofry amerykańskie ze słonymi i pikantnymi dodatkami, np. smażonym kurczakiem, boczkiem czy frytkami. Co prawda gofry amerykańskie uchodzą za typowo śniadaniową potrawę, ale serwuje się je również na deser, z dodatkami takimi jak lody czy syropy owocowe.

Gofry brukselskie i leodyjskie - to dwie najpopularniejsze odmiany gofrów w Belgii. Można je łatwo rozróżnić na podstawie wyglądu. Pierwsze z nich mają prostokątny kształt i duże otwory, zaś drugie – postrzępione brzegi. Charakteryzuje je również inny skład: o ile wafle z Brukseli powstają na bazie ciasta drożdżowego, to wafle z Liège przyrządza się z ciasta chlebowego. Wafle z Liège pochodzą z Walonii (wschodniej części Belgii) i są bardziej słodkie oraz gęstsze od wafli brukselskich. A ze względu na karmelizowane kawałki cukru, które wchodzą w ich skład bardziej chrupią, a ich powierzchnia jest złocista. Sklepy oferują gofry leodyjskie w trzech wariantach: zwykłym, cynamonowym i waniliowym. Zarówno one, jak i gofry brukselskie nie są jadane na śniadania, ale jako deser.

Gofry belgijskie - mimo, że w Belgii gofry są bardzo popularne, nie sposób znaleźć w tym kraju „gofrów belgijskich”. Za to w Ameryce Północnej ta nazwa jest powszechnie używana. Od gofrów amerykańskich różni je to, że do ich przyrządzenia używane jest ciasto drożdżowe. Są też grubsze, bardziej chrupiące i jaśniejsze. Zostały spopularyzowane podczas targów odbywających się w 1964 roku w Nowym Jorku, kiedy to restaurator Maurice Vemersch zaprezentował gofry na bazie ciasta drożdżowego z bitą śmietaną i truskawkami. Przepis przypomina uproszczoną wersję przepisu na gofry brukselskie, jednak Maurice Vemersch doszedł do wniosku, że Amerykanie mogą nie kojarzyć Brukseli i nazwał je „Bel-Gem Waffles”.

Stroopwafels - to holenderskie gofry wywodzące się z miasta Gouda. Pierwszy zachowany przepis na nie pochodzi z 1940 r., a jak głosi legenda po raz pierwszy zostały przygotowane pod koniec XVIII lub na początku XIX w. przez piekarza, który do ich stworzenia użył resztek z piekarni. Stroopwafels początkowo były popularne tylko w tym mieście i jego okolicach, jednak stopniowo zyskały uznanie wśród mieszkańców różnych rejonów Holandii oraz dotarły do Belgii, stając się popularnym dodatkiem do kawy i herbaty. Stroopwafels są przyrządzane z mąki, masła, drożdży, mleka, jaj i brązowego cukru. Z łatwością można je odróżnić od innych rodzajów gofrów, ponieważ są bardzo cienkie i mają kształt koła (zazwyczaj ok. 10 cm średnicy). Spożywa się je przekładane syropem wykonanym z masła, brązowego cukru i cynamonu.

Gofry skandynawskie - łatwo je poznać, ponieważ najczęściej mają kształt serca. Z reguły są spożywane ze słodkimi dodatkami: dżemem, cukrem, bitą śmietaną czy lodami waniliowymi. Jednak czasem jada się je również na słono, np. w Norwegii popularnością cieszą się gofry z brunost, czyli brązowym serem, a w Szwecji spożywa się je czasem z wędzonym łososiem.